ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಭಾರತದ ಬಹುಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ. ಸಂವಿಧಾನದ ಆಶಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಬದಲು, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಧಾರ್ಮಿಕ ಗುರುತನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಅಜೆಂಡಾ ದೇಶದ ಏಕತೆಗೆ ಹಾನಿಕರ.
ಭಾರತದ 15ನೇ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿರುವ ಸಿ ಪಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಜೀವನ ಪಯಣವು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಿರುಪ್ಪೂರ್‌ನ ಸಾಧಾರಣ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದ ಆರಂಭವಾಗಿ ದೇಶದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಹುದ್ದೆಯವರೆಗೆ ಸಾಗಿದೆ. 1957ರ ಮೇ 4ರಂದು ಸಿ ಕೆ ಪೊನ್ನುಸಾಮಿ ಮತ್ತು ಕೆ ಜಾನಕಿ ದಂಪತಿಗಳ ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸಿದ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ (ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್) ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಜನ ಸಂಘದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡರು. ಇದು ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಜೀವನದ ಮೂಲಾಧಾರವಾಯಿತು. ತೂತುಕುಡಿಯ ವಿ ಓ ಚಿದಂಬರಂ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ ಪಡೆದ ಅವರು, ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಟೇಬಲ್ ಟೆನಿಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಚಾಂಪಿಯನ್ ಆಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದರು. ಆದರೆ ಅವರ ಜೀವನದ ನಿಜವಾದ ಆಕರ್ಷಣೆಯು ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿತ್ತು. 16ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ ಅವರು, ಭಾರತದ ಜಾತ್ಯತೀತ ಸಂವಿಧಾನದ ಆಶಯಗಳಿಗೆ ಸವಾಲು ಒಡ್ಡುವಂತಹ ಹಿಂದುತ್ವದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಇದು ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಬದಲು, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿತ್ತು, ಇದು ದೇಶದ ಬಹುಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ತಾಣವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರವೇಶವು 1974ರಲ್ಲಿ ಜನ ಸಂಘದ ರಾಜ್ಯ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಸಮಿತಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಯಿತು. 1980ರಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದಾಗ ಅದರ ಸಕ್ರಿಯ ಸದಸ್ಯರಾದರು ಮತ್ತು ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿ ಅವರ ಸಹಾಯಕರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಇದು ಅವರನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದ ನಾಯಕರ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಿಸಿತು. ಆದರೆ ಈ ಸಂಪರ್ಕಗಳು ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನ ಹಿಂದುತ್ವದ ಅಜೆಂಡಾವನ್ನು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನವು ಧರ್ಮನಿರಪೇಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಮೂಲಭೂತ ತತ್ವವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ, ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರಂತಹ ನಾಯಕರು ಧಾರ್ಮಿಕ ಧ್ರುವೀಕರಣವನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಸಾಧನವಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆಧಾರಗಳನ್ನು ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಆತಂಕವಿದೆ. 1998ರ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಯಮತ್ತೂರು ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ, ಡಿಎಂಕೆಯ ಎಂ ರಾಮನಾಥನ್ ಅವರನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ವಿಜಯ ಸಾಧಿಸಿದರು. ಈ ಗೆಲುವು ಬಿಜೆಪಿಯ ಎಐಎಡಿಎಂಕೆಯೊಂದಿಗಿನ ಮೈತ್ರಿಯ ಫಲವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮೂರು ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಈ ಚುನಾವಣೆಯು 1998ರ ಕೊಯಮತ್ತೂರು ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದ್ದು, ಧಾರ್ಮಿಕ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿ ಲಾಭ ಪಡೆಯುವ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರವಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಬಹುತೇಕ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಈ ರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಳು ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಗಳು ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು ದೇಶದ ಏಕತೆಗೆ ಹಾನಿಕರ ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ.
1999ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕೊಯಮತ್ತೂರಿನಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಸ್ವಾಮ್ಯದ ಉದ್ಯಮಗಳ ಸಮಿತಿ ಮತ್ತು ಹಣಕಾಸು ಸಲಹಾ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. 2003ರಲ್ಲಿ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಭೆಯ 58ನೇ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಮಂಡಳಿಯ ಭಾಗವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರು, ಮಾನವೀಯ ಮತ್ತು ವಿಪತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಸಹಕಾರವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡಿದರು. ಆದರೆ ಅವರ ಈ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯು, ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನ ಹಿಂದುತ್ವದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಭಾರತದ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದು ದೇಶದ ಬಹುಧರ್ಮೀಯ ಗುರುತನ್ನು ಮರೆಮಾಚುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳಿವೆ. 2004ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐಯ ಕೆ. ಸುಬ್ಬರಾಯನ್‌ ಅವರಿಂದ ಪರಾಭವಗೊಂಡ ನಂತರ, ಅವರು ಬಿಜೆಪಿಯ ತಮಿಳುನಾಡು ಘಟಕದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದರು (2004-2006). ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ 93 ದಿನಗಳ ರಥಯಾತ್ರೆ ನಡೆಸಿ, ನದಿಗಳ ಜೋಡಣೆ, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮತ್ತು ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ವಿರೋಧಿ ಅಭಿಯಾನಗಳನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದರು. ಈ ಯಾತ್ರೆಯು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಿ ಬಂದಿದ್ದರೂ, ಡಿಎಂಕೆಯಿಂದ ತೀವ್ರ ವಿರೋಧಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ಆದರೆ ಈ ಅಭಿಯಾನಗಳು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಕಳಿಯಂತೆ ಕಂಡರೂ, ಅವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದುತ್ವದ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪ್ರಚಾರವಿತ್ತು ಎಂಬ ಟೀಕೆಗಳು ಬಲವಾಗಿವೆ. ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಅಭಿಯಾನಗಳು ಧಾರ್ಮಿಕ ಧ್ರುವೀಕರಣವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಅಪಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ.
ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಲ್ಲಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಪಾತ್ರ ಮಹತ್ವದ್ದು. 2000ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೇರಳದ ಬಿಜೆಪಿ ಘಟಕವನ್ನು ಸಂಘಟಿಸುವಲ್ಲಿಯೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಆದರೆ ತಮಿಳುನಾಡಿನಂತಹ ದ್ರಾವಿಡ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಬಲವಾಗಿರುವ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದುತ್ವದ ಅಜೆಂಡಾವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. 2012ರಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ಟುಪಾಳ್ಯಂನಲ್ಲಿ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮೇಲಿನ ಹಲ್ಲೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿ ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾದರು. ಇದು ಅವರ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅಂತಹ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಸವಾಲು ಮಾಡಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಕೆಡಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂಬ ಆತಂಕವಿದೆ. ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಮಿಶ್ರಣಗೊಳ್ಳುವುದು ಸಂವಿಧಾನದ ಧರ್ಮನಿರಪೇಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ. 2014ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕೊಯಮತ್ತೂರಿಯಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಎರಡನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದರು, ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಬಿಜೆಪಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಮತಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. 2019ರ ಚುನಾವಣೆಗೂ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ನಾಮನಿರ್ದೇಶನ ಪಡೆದರು. ಈ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬಲಪಡಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಅದು ದ್ರಾವಿಡ ರಾಜಕೀಯದ ಜಾತ್ಯತೀತ ತತ್ವಗಳಿಗೆ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು.
ಇದನ್ನು ಓದಿದ್ದೀರಾ? ಈ ದಿನ ಸಂಪಾದಕೀಯ | ರಾಹುಲ್ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಮೋದಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ?
2016ರಿಂದ 2020ರವರೆಗೆ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ಉದ್ಯಮಗಳ ಸಚಿವಾಲಯದ ಅಡಿಯ ಕೈಯರ್ ಬೋರ್ಡ್‌ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ಬಿಜೆಪಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಸದಸ್ಯರಾಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. ಈ ಹುದ್ದೆಗಳು ಅವರನ್ನು ಸರ್ಕಾರಿ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿದವು. ಆದರೆ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ಹಿನ್ನೆಲೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಅಂತಹ ಹುದ್ದೆಗಳಿಗೆ ನೇಮಿಸುವುದು ಆಡಳಿತದ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಹುದ್ದೆಗಳು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ವೇದಿಕೆಯಾಗಬಾರದು. 2023ರ ಫೆಬ್ರವರಿ 12ರಂದು ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಅವರು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರನ್ನು ಜಾರ್ಖಂಡ್ ರಾಜ್ಯಪಾಲರನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಿದರು. ಅವರು ಫೆಬ್ರವರಿ 18ರಂದು ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ನಂತರ 2024ರ ಮಾರ್ಚ್ 19ರಂದು ತೆಲಂಗಾಣ ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ಮತ್ತು ಪುದುಚೇರಿ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಗವರ್ನರ್ ಹುದ್ದೆಗಳ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. 2024ರ ಜುಲೈ 27ರಂದು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಾದರು. ಈ ನೇಮಕಗಳು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿದ್ದವು, ಏಕೆಂದರೆ ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ಹುದ್ದೆಯು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕವಾಗಿ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ಸಂಪರ್ಕಗಳು ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಬಿಜೆಪಿಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದವು ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳು ಕೇಳಿಬಂದವು. ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವರ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯು ರಾಜಕೀಯ ಸಂಘರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಂಡಿತು, ಇದು ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಸಾಧನವಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಫೆಡರಲ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಹಾನಿಕರ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
2025ರ ಆಗಸ್ಟ್ 17ರಂದು ಜಗದೀಪ್ ಧನಖರ್ ಅವರ ರಾಜೀನಾಮೆಯ ನಂತರ, ಬಿಜೆಪಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಜೆ.ಪಿ. ನಡ್ಡಾ ಅವರು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರನ್ನು ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಎನ್‌ಡಿಎ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದರು. ಎಐಎಡಿಎಂಕೆ, ಜೆಡಿಯು, ಎನ್‌ಸಿಪಿ, ಟಿಡಿಪಿ, ಶಿವಸೇನೆ ಮತ್ತು ವೈಎಸ್‌ಆರ್‌ಸಿಪಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಎನ್‌ಡಿಎ ಸದಸ್ಯ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲಿಗ ಪಕ್ಷಗಳು ಅವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದವು. ಇಂಡಿಯಾ ಮೈತ್ರಿಕೂಟದ ಬಿ. ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ, 2025ರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 9ರಂದು ನಡೆದ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ 452 ಮತಗಳೊಂದಿಗೆ 152 ಮತಗಳ ಅಂತರದಿಂದ ವಿಜಯ ಸಾಧಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅವರ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ಹಿನ್ನೆಲೆಯು ರಾಜ್ಯಸಭೆಯ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತ ನಿರ್ವಹಣೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಧನಖರ್ ಅವರ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅವಿಶ್ವಾಸ ನಿರ್ಣಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಬಂದಿತ್ತು, ಮತ್ತು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ನಿಲುವುಗಳು ಇದೇ ರೀತಿಯ ಸಂಘರ್ಷಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕವಿದೆ. ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಹುದ್ದೆಗಳು ಧರ್ಮನಿರಪೇಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯಬೇಕು, ಆದರೆ ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಬದ್ಧತೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನೇಮಕವು ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನವು ಸರಳ ಮತ್ತು ಕ್ರೀಡಾ ಆಸಕ್ತಿಯುಳ್ಳದ್ದು. 1985ರ ನವೆಂಬರ್ 25ರಂದು ಆರ್. ಸುಮತಿ ಅವರನ್ನು ವಿವಾಹವಾಗಿದ್ದು ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ. ಲಯನ್ಸ್ ಕ್ಲಬ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಕೆಟ್, ವಾಲಿಬಾಲ್ ಮತ್ತು ಅಥ್ಲೆಟಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಅವರು ಅವರನ್ನು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದರೂ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಬಣ್ಣನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಜೀವನವು ಹಿಂದುತ್ವದ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಆಟದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಅವರ ಸೌಮ್ಯ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕಾಗಿ “ಕೊಯಮತ್ತೂರಿನ ವಾಜಪೇಯಿ” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಸೌಮ್ಯತೆಯ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದುತ್ವದ ಕಠಿಣ ನಿಲುವುಗಳಿವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಸಮಾನ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಮತ್ತು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯ ಅಭಿಯಾನಗಳು ಅವರ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತವೆ. ಇವು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವುಗಳನ್ನು ಹಿಂದುತ್ವದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಸುವುದು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳಿವೆ.
ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಹುದ್ದೆಗೆ ಏರಿರುವುದು ಭಾರತೀಯ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಭಾರತದ ಬಹುಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ. ಸಂವಿಧಾನದ ಆಶಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಬದಲು, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಧಾರ್ಮಿಕ ಗುರುತನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಅಜೆಂಡಾ ದೇಶದ ಏಕತೆಗೆ ಹಾನಿಕರ. ರಾಜ್ಯಸಭೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅವರು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದು ಕಾಲವು ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕು, ಆದರೆ ಅವರ ಹಿನ್ನೆಲೆಯು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಂತಹ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಹುದ್ದೆಗಳು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಂತಿರಬೇಕು, ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಏಕಪಕ್ಷೀಯತೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಬಾರದು.
