ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ವಿಪಕ್ಷಗಳು ಆಯೋಗದ ಈ ನಡೆಯನ್ನು "ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅಪಮಾನ" ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದು, ಅದರ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ, ಭಾರತದ ಚುನಾವಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮತದಾರರ ನಂಬಿಕೆಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ.
ಕೇಂದ್ರ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗವು ತನ್ನ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರ ಮತ ಕಳ್ಳತನದ ಆರೋಪಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವ ಬದಲು, ಆಯೋಗವು ಅವರನ್ನೇ ಅಫಿಡವಿಟ್ ಸಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಅಥವಾ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸುವಂತೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಅಸಮರ್ಥತೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದೆ. ಈ ಘಟನೆಯು ಆಯೋಗದ ಒಳಗಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಪಾತ ಮತ್ತು ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯ ಅಭಾವವು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿವೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅದರ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರ ಆರೋಪಗಳು ಕರ್ನಾಟಕದ ಮಹದೇವಪುರ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ 1 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಮತಗಳ ಕಳ್ಳತನದ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಆಯೋಗವು ಈ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ತನಿಖೆ ಮಾಡುವ ಬದಲು, ಅವರ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಆಯೋಗವು ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವ ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕ ಅನುರಾಗ್ ಠಾಕೂರ್‌ರಂತಹವರಿಗೆ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದಾಗ ಏಕೆ ಅಫಿಡವಿಟ್ ಕೇಳಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪಕ್ಷಪಾತವಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ. ಠಾಕೂರ್ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ರಾಯ್ ಬರೇಲಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮತ ಕಳ್ಳತನದ ಆರೋಪ ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ಆಯೋಗವು ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕನ ವಿರುದ್ಧ ತಕ್ಷಣವೇ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದೆ. ಇದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಪಾತವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆಯೋಗವು ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಭಾವದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಮಾನವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅದರ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಬಿಜೆಪಿಗೆ ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿವೆ, ಮತ್ತು ಇದು ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಹುಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಹರಿಯಾಣದಲ್ಲಿ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿನ ದೋಷಗಳು ಬಿಜೆಪಿಗೆ ಲಾಭ ತಂದಿವೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳಿಗೆ ಆಯೋಗವು ಸರಿಯಾಗಿ ಉತ್ತರ ನೀಡಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ವಿಪಕ್ಷಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆ.
ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯ ಕೊರತೆಯು ಆಯೋಗದ ಮೇಲಿನ ಮತ್ತೊಂದು ಗಂಭೀರ ಆರೋಪವಾಗಿದೆ. ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರು ಡಿಜಿಟಲ್ ಮತ್ತು ಮಷೀನ್-ರೀಡಬಲ್ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿ ನೀಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದ್ದರೂ, ಆಯೋಗವು ಮತದಾರರ ಗೌಪ್ಯತೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣ ನೀಡಿ ನಿರಾಕರಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಕಾರಣ ಸಮರ್ಥನೀಯವಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಡಿಜಿಟಲ್ ಪಟ್ಟಿ ನೀಡುವುದು ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಳ್ಳತನದ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆಯೋಗವು ಸಿವಿಸಿಟಿ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದು, ಅದರ ಅಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲಪಡಿಸಿದೆ. ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿಶೇಷ ತೀವ್ರ ಪರಿಷ್ಕರಣೆ (ಎಸ್‌ಐಆರ್) ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಮತದಾರರನ್ನು ಸೇರಿಸುವ ಮತ್ತು ಅಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಬಿಜೆಪಿಗೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಆಯೋಗವು ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ನೀಡಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ಅದು ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪಾರದರ್ಶಕ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಅದು ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗೆ ದುರುಪಯೋಗವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅದರ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ವಿರುದ್ಧವಾಗಿವೆ, ಮತ್ತು ಇದು ಮತದಾರರ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಇದನ್ನು ಓದಿದ್ದೀರಾ? ಈ ದಿನ ಸಂಪಾದಕೀಯ | ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಮೋದಿ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಅನ್ನು ಹೊಗಳುವ ದರ್ದು ಏನು?
ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಕಾಯ್ದೆ 1950ರ ಸೆಕ್ಷನ್ 22ರ ಪ್ರಕಾರ, ಆಯೋಗವು ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿನ ಅಸಮಂಜಸತೆಗಳನ್ನು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ತನಿಖೆ ಮಾಡಿ ಸರಿಪಡಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಅದು ಯಾವುದೇ ಅಫಿಡವಿಟ್ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲದೇ ಆದರೂ, ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ತನಿಖೆ ಮಾಡುವ ಬದಲು, ಆಯೋಗವು ಅವರ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರುತ್ತಿದೆ. ಈ ಕ್ರಮವು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಆಯೋಗದ ಚುನಾವಣಾ ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರೇರಣೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯ ನಂತರ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೋಟಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಮತದಾರರನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಆಯೋಗವು ಉತ್ತರ ನೀಡಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿನ ದೋಷಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಆಯೋಗದ್ದೇ ಆಗಿದೆ. ಆದರೂ ವಿಪಕ್ಷಗಳ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಆಧಾರರಹಿತ ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಮೂಲಕ ಅದು ತನ್ನ ದೋಷಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕುತ್ತಿದೆ.
ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಮತ್ತು ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಎಸ್‌ಐಆರ್ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಯೋಗವು ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅದರಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯ ಕೊರತೆಯು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರು ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಎಸ್‌ಐಆರ್ ಮೂಲಕ ಮತ ಕಳ್ಳತನ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಿದ್ದರೂ, ಆಯೋಗವು ಅದನ್ನು ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದೆ, ಆದರೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಡೆಸಿದ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಒಂದೇ ವಿಳಾಸದಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆ ಮತದಾರರಿದ್ದುದನ್ನು ಬಯಲು ಮಾಡಿದೆ. ಒಡಿಶಾದ ಬಿಜು ಜನತಾ ದಳದ ದೂರು ಮತ್ತು ಸಮಾಜವಾದಿ ಪಕ್ಷದ ಅಖಿಲೇಶ್ ಯಾದವ್‌ ಅವರ ದೂರನ್ನು ಆಯೋಗವು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದ್ದು, ಅದರ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ರಕ್ಷಕ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅದರ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅಪಮಾನವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಇದು ಮತದಾರರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಆಯೋಗವು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಮರೆತು, ರಾಜಕೀಯ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗೆ ದುರುಪಯೋಗವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಮತ್ತು ಇದು ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿದೆ. ಆಯೋಗವು ಏಕೆ ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕರ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ? ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿನ ಡಿಜಿಟಲ್ ರೂಪವನ್ನು ಏಕೆ ನೀಡುತ್ತಿಲ್ಲ? ಸುವೋ ಮೋಟೋ ತನಿಖೆಯನ್ನು ಏಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿಲ್ಲ? ಎಸ್‌ಐಆರ್ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಅಸಮಂಜಸತೆಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಸರಿಪಡಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ? ಇವುಗಳಿಗೆ ಆಯೋಗವು ಉತ್ತರ ನೀಡಬೇಕು, ಆದರೆ ಅದು ಮೌನವಾಗಿ ವಂಚನೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದವರ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಆಯೋಗದ ಅಸಮರ್ಥತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸ್ವಾಯತ್ತ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿ ಅದು ತನ್ನ ಘನತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಬೆಂಗಳೂರು ಕೇಂದ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ 80 ಮತದಾರರಿದ್ದುದು ಮತ್ತು 120 ಚದರ ಅಡಿ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆ ಮತದಾರರಿದ್ದರು ಎಂಬ ಸುಳ್ಳುಗಳು ಸಂಶೋಧನೆಯಿಂದ ಬಯಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಆಯೋಗವು ಇದನ್ನು ತನಿಖೆ ಮಾಡದೇ, ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಆಧಾರರಹಿತ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತದೆ. ಇದು ಆಯೋಗದ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅದು ಮತದಾರರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಬದಲು, ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಮಣಿದಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಆಯೋಗವು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಮರೆತು, ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಗಂಭೀರ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿದೆ.
ಇದಲ್ಲದೆ ಆಯೋಗವು ಏಕೆ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನಕಲಿ ಮತದಾರರನ್ನು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಅಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ? ಬಿಜೆಪಿ ಮೈತ್ರಿಕೂಟದ ಗೆಲುವಿನ ನಂತರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ ಒಂದು ಕೋಟಿ ಮತದಾರರ ಬಗ್ಗೆ ಏಕೆ ತನಿಖೆ ನಡೆಸುತ್ತಿಲ್ಲ? ಎಸ್‌ಐಆರ್ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ದುರುಪಯೋಗ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಏಕೆ ತಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ? ಕರ್ನಾಟಕದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಿಲ್ಲ? ಇವೆಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಆಯೋಗವು ಉತ್ತರ ನೀಡಬೇಕು, ಆದರೆ ಅದು ಮೌನವಾಗಿ ಆರೋಪ ಮಾಡಿದವರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಬೆದರಿಕೆಯೊಡ್ಡುತ್ತಿದೆ.
ಚುನಾವಣೆ ಆಯೋಗವು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಹೃದಯದಂತಹ ಸಂಸ್ಥೆ. ಆದರೆ ಈ ಹೃದಯವೇ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಒಂದು ಪಕ್ಷದ ಪರವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಆಳುವ ಸರ್ಕಾರದ ಪರವಾಗಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಹುಟ್ಟಿದರೆ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆರೋಗ್ಯ ಕುಸಿಯುವುದು ಸಹಜ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ”ನಾವು ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಒಂದು ಕೋಟಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಚುನಾವಣಾ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ” ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಮೇಲಿನ ನಿಯಂತ್ರಣ ಹೇಗಿದೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲು ಏನು ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮತದಾರನಿಗೂ ಸಮಾನ ಭದ್ರತೆ ನೀಡಲು ಯಾವ ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಲಿಲ್ಲ.
ಇಂದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಮತದಾನ ಮತ್ತು ಎಣಿಕೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲ, ಅದು ದೇಶದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಜೀವಾಳ. ಅದನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಆಯೋಗದ ಮೇಲೆ ಜನರಿಗೆ ಶೇಕಡಾ ನೂರರಷ್ಟು ನಂಬಿಕೆ ಇರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಆಯೋಗದ ನಿಲುವು, ಅದರ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿಗಳು ಮತ್ತು ನಿರ್ಣಯಗಳು ಜನರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿವೆ. ಬಿಹಾರದಿಂದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರವರೆಗೂ, ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳವರೆಗೂ ಬಂದಿರುವ ಆರೋಪಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟನೆ ನೀಡಲು ಆಯೋಗ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ವಿಪಕ್ಷಗಳು ಆಯೋಗದ ಈ ನಡೆಯನ್ನು “ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅಪಮಾನ” ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದು, ಅದರ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಯೋಗವು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ, ಭಾರತದ ಚುನಾವಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮತದಾರರ ನಂಬಿಕೆಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ.
