2025ರ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆಯು ಕೇವಲ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲ; ಅದು ಜಾತ್ಯತೀತತೆ ಮತ್ತು ಸಂಘಪರ ಧೋರಣೆಗಳ ನಡುವಿನ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟ...
ರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆ ಮಹತ್ವದ ತಿರುವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಒಂದು ಕಡೆ, ಜಾತ್ಯತೀತ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಪರವಾಗಿ ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಹೋರಾಡಿದ ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯುಳ್ಳ ಬಿ ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರು, ಸಮಾನಮನಸ್ಕ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಒಕ್ಕೂಟವಾದ ‘ಇಂಡಿಯಾ’ ಮೈತ್ರಿಕೂಟದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ಕಣಕ್ಕಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ, ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ (ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್) ಮತ್ತು ಅದರ ಸಿದ್ಧಾಂತದೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸಿ ಪಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರು ಆಡಳಿತಾರೂಢ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಒಕ್ಕೂಟ(ಎನ್‌ಡಿಎ)ದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಚುನಾವಣೆ ಕೇವಲ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಭಾರತದ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ನಡುವಿನ ಹೋರಾಟವಾಗಿದೆ.
ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ಸ್ಪರ್ಧೆಯು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ತತ್ವಗಳ ರಕ್ಷಣೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ. ಅದರಂತೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯ, ಜಾತ್ಯತೀತತೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಹೋರಾಟದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಸಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ನಿಲುವಿಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಸಿ.ಪಿ. ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಪಯಣವು ಸಂಘಪರಿವಾರದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಭಾರತವನ್ನು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಇಬ್ಬರು ನಾಯಕರು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಮುಂದಿರುವ ವಿವಿಧ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಹಾದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವುದರಿಂದ, ಈ ಚುನಾವಣೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಭಾರತದ ದಿಕ್ಕನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಲಿದೆ.
ಈ ಚುನಾವಣೆಯು ಕೇವಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನಡುವಿನ ಪೈಪೋಟಿಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇದು ಭಾರತದ ಭವಿಷ್ಯದ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಅಡಿಪಾಯದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲಿದೆ. ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ಸ್ಪರ್ಧೆಯು ಭಾರತದ ವೈವಿಧ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಾಗಿ ಅವರ ವೃತ್ತಿಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ ತೀರ್ಪುಗಳು ದುರ್ಬಲ ವರ್ಗದವರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರದ ದುರ್ಬಳಕೆ ತಡೆಯುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿವೆ. ಅವರ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ‘ಸಲ್ವಾ ಜುಡೂಮ್’ ಪ್ರಕರಣದ ತೀರ್ಪು, ರಾಜ್ಯ ಪ್ರಾಯೋಜಿತ ಹಿಂಸೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಒಂದು ದಿಟ್ಟ ನಿಲುವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಇದು ಜಾತ್ಯತೀತ ಹೋರಾಟದ ಪರ ಅವರ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಸಿ ಪಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಪಯಣವು ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಸಂಘಟನಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪಯಣದ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ. ಅವರು ಬಿಜೆಪಿ ಪಕ್ಷದ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಜಾತ್ಯತೀತ ವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಧರ್ಮಕೇಂದ್ರಿತ ರಾಜಕೀಯದ ವಕ್ತಾರರಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ.
ಬಿ. ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ: ಜಾತ್ಯತೀತ ಹೋರಾಟದ ಹಾದಿ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ
ಬಿ ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ಜೀವನವು ಸತತ ಹೋರಾಟ, ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಕಡೆಗಿನ ನಿರಂತರ ಒಲವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. 1946ರ ಜುಲೈ 8ರಂದು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ರಂಗಾರೆಡ್ಡಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಕುಲಾ ಮೈಲಾರಂನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಕೃಷಿ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ, ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಮತ್ತು ದೂರದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡರು. ಹೈದರಾಬಾದ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ 1971ರಲ್ಲಿ ಉಸ್ಮಾನಿಯಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಕಾನೂನು ಪದವಿ ಪಡೆದ ಅವರು, ಅದೇ ವರ್ಷ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಬಾರ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ವಕೀಲರಾಗಿ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ಆರಂಭದ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿಯೇ ಅವರು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ, ದೀನ ದಲಿತರು ಮತ್ತು ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯದ ಪರವಾಗಿ ವಕಾಲತ್ತು ನಡೆಸಿದರು. ಇದು, ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ವೃತ್ತಿಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿತು.
ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ವೃತ್ತಿಜೀವನದ ಪಯಣವು ಅವರ ಜಾತ್ಯತೀತ ನಿಲುವು ಮತ್ತು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಪರವಾದ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. 1988ರಲ್ಲಿ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ನ ಸರ್ಕಾರಿ ವಕೀಲರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡ ಅವರು, 1990ರವರೆಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಂಗ್ ಕೌನ್ಸೆಲ್ ಆಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಿ, ನ್ಯಾಯದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯಲು ಶ್ರಮಿಸಿದರು. 1993ರಲ್ಲಿ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ವಕೀಲರ ಸಂಘದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ನಂತರ, ಅವರು ವಕೀಲ ಸಮುದಾಯದ ನಾಯಕತ್ವ ವಹಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಕಾನೂನು ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಉಸ್ಮಾನಿಯಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಕಾನೂನು ಸಲಹೆಗಾರರಾಗಿ ಅವರು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿದರು.
ಇವರ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ ಸರ್ಕಾರ ಮೇ 2, 1993ರಂದು ಅವರನ್ನು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರನ್ನಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿತು. ಈ ಅವಧಿಯು ಅವರ ವೃತ್ತಿಜೀವನದ ಮಹತ್ವದ ಘಟ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಾಗಿ, ಅವರು ಹಲವಾರು ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿ, ನ್ಯಾಯ, ಸಮಾನತೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಪರವಾಗಿ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಅವರ ತೀರ್ಪುಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರದ ದುರುಪಯೋಗ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವಿರೋಧಿ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತಡೆಯುವ ನಿಲುವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. 2005ರಲ್ಲಿ ಗುವಾಹಟಿ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ನ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡ ನಂತರ, ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಲು ಮತ್ತು ಕಾನೂನಿನ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಅವರು ಮಹತ್ವದ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಂಡರು.
2007ರ ಜನವರಿ 12ರಂದು ಅವರು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವರ ಅವಧಿಯು ಭಾರತದ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಮರಣೀಯ ಅಧ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ. ಅವರು ಹಲವಾರು ಮಹತ್ವದ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖವಾದದ್ದು ‘ಸಲ್ವಾ ಜುಡೂಮ್’ ಪ್ರಕರಣ. ಈ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ, ಛತ್ತೀಸ್‌ಗಢ ಸರ್ಕಾರವು ನಕ್ಸಲ್ ವಿರೋಧಿ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗೆ ನಾಗರಿಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿ ‘ವಿಶೇಷ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಿ’ ಬಳಸಿಕೊಂಡ ಕ್ರಮವನ್ನು ಅವರು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿದರು. ಈ ನಿರ್ಧಾರವು ರಾಜ್ಯ ಪ್ರಾಯೋಜಿತ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಮತ್ತು ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಒಂದು ದಿಟ್ಟ ನಿಲುವಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಅವರ ಕಠಿಣ ಜಾತ್ಯತೀತ ಹೋರಾಟದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. 2011ರ ಜುಲೈ 7ರಂದು ಅವರು ನಿವೃತ್ತರಾದರು. ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರವೂ ಅವರು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದರು. 2013ರಲ್ಲಿ ಲೋಕಪಾಲ್ ಮತ್ತು ಲೋಕಾಯುಕ್ತ ಕಾಯ್ದೆ ಅಂಗೀಕಾರವಾದ ನಂತರ ಗೋವಾದ ಮೊದಲ ಲೋಕಾಯುಕ್ತರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿದರೂ, ಈ ಸ್ಥಾನವು ಅವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತದ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಇದನ್ನು ಓದಿದ್ದೀರಾ? ಈ ದಿನ ಸಂಪಾದಕೀಯ | ಮಳೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದ್ದು ಯಾಕೆ ಮತ್ತು ಯಾರಿಗೆಲ್ಲ ಅನುಕೂಲ?
2025ರ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆಗೆ ‘ಇಂಡಿಯಾ’ ಮೈತ್ರಿಕೂಟದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ಅವರ ಆಯ್ಕೆಯು ಕೇವಲ ರಾಜಕೀಯ ನಿರ್ಧಾರವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ದೇಶದ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನ. ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತರು ಎಂಬುದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಪ್ರಮುಖ ವಾದವಾಗಿದೆ. ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಖರ್ಗೆ ಅವರಂತಹ ಹಿರಿಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರು ಅವರನ್ನು ಸರ್ವಾನುಮತದಿಂದ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದು, ಇದು ಅವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಬದ್ಧತೆಗೆ ಒಂದು ನಿದರ್ಶನವಾಗಿದೆ. ಬಿ. ಸುದರ್ಶನ್ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದವರಾಗಿದ್ದು, ಅವರ ನಾಮನಿರ್ದೇಶನವು ಭಾರತದ ಸೌಹಾರ್ಧ ಮತ್ತು ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನ ರಾಜಕಾರಣವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತದೆ. ಸಂವಿಧಾನದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಜಾತ್ಯತೀತ ಹೋರಾಟದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಅವರ ಅಭ್ಯರ್ಥಿತ್ವವು ಒಂದು ಹೊಸ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದೆ.
ಸಿ ಪಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್: ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಕಟ್ಟಾಳು ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪ್ರತಿನಿಧಿ
ಸಿ ಪಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವು ಆರಂಭದಿಂದಲೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ (ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್) ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷದ (ಬಿಜೆಪಿ) ತತ್ವಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟವಾಗಿ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿದೆ. 1957ರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 20ರಂದು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಿರುಪ್ಪೂರ್‌ನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ತಮ್ಮ ಯೌವನದಲ್ಲಿಯೇ ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಆಕರ್ಷಿತರಾದರು. ಕೇವಲ 16ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್ ಮತ್ತು ಜನಸಂಘದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು. ಅವರ ಈ ಆರಂಭಿಕ ಒಲವು ನಂತರ ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಜೀವನದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಪಯಣ ಕೇವಲ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಹರಡುವ ಮತ್ತು ಬಲಪಡಿಸುವ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದೆ.
ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರು 1974ರಲ್ಲಿ ಜನಸಂಘದ ರಾಜ್ಯ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಸಮಿತಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. 1980ರಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದಾಗ ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ಸದಸ್ಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದರು. ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಅವರು, ಪಕ್ಷದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನಾಯಕತ್ವದ ಗಮನ ಸೆಳೆದರು. ಅವರ ಈ ಪಯಣವು ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಹೇಗೆ ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರಬಹುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ.
1998ರ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಯಮತ್ತೂರು ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ತೀವ್ರ ಹಣಾಹಣಿಯಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಸಾಧಿಸಿದರು. 1998ರಲ್ಲಿ ಕೊಯಮತ್ತೂರು ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟಗಳ ನಂತರದ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಅವರ ಗೆಲುವು ಮಹತ್ವದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇದು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಧ್ರುವೀಕರಣದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ವರ್ಷ, ಬಿಜೆಪಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಎಐಎಡಿಎಂಕೆ ಜೊತೆ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ಗೆದ್ದ ಮೂರು ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಗೆಲುವು ಒಂದು. 1999ರಲ್ಲಿಯೂ ಅವರು ಮರು ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಸದೀಯ ಸಮಿತಿಗಳ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. ಹಣಕಾಸು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರಿ ಸ್ವಾಮ್ಯದ ಉದ್ಯಮಗಳ ಸಮಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ, ಅವರು ಸರ್ಕಾರದ ಆಡಳಿತ ನೀತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಘಪರಿವಾರದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. 2004 ಮತ್ತು 2014ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋತರು. ನಂತರ ಅವರು ಪಕ್ಷದ ರಾಜ್ಯ ಘಟಕದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ (2004-2006) ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಭಾರತದ ನದಿಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುವಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಲು 93 ದಿನಗಳ ‘ರಥ ಯಾತ್ರೆ’ ನಡೆಸಿದರು.
ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅನುಸರಿಸಿದ ತಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಡಿದ ಭಾಷಣಗಳು ಜಾತ್ಯತೀತ ಭಾರತದ ತತ್ವಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿವೆ ಎಂದು ವಿಮರ್ಶಕರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಕಠಿಣ ಹಿಂದುತ್ವದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಅವರು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಾರೆ. 2012ರಲ್ಲಿ ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮೇಲಿನ ಹಲ್ಲೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿದಾಗ ಅವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಅವರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರ ರಾಜಕೀಯ ಜೀವನವು ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಂವಿಧಾನವು ಜಾತ್ಯತೀತತೆಯನ್ನು ಪ್ರಮುಖ ತತ್ವವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ, ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರಂತಹ ನಾಯಕರು ಒಂದು ಧರ್ಮದ ಪರವಾಗಿ ನಿಂತು, ಅದನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಅಜೆಂಡಾ ಆಗಿ ಬಳಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
2023ರಲ್ಲಿ ಜಾರ್ಖಂಡ್ ರಾಜ್ಯಪಾಲರಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡ ನಂತರ, ಅವರ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯು ರಾಜಕೀಯ ಸಂಘರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಂಡಿತು. ನಂತರ ಅವರನ್ನು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ರಾಜ್ಯಪಾಲರನ್ನಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ರಾಜ್ಯಪಾಲರಾಗಿ ಅವರು ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಬಿಜೆಪಿಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಆರೋಪಗಳಿವೆ. ಈ ಹುದ್ದೆಗಳು ಕೇವಲ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸ್ಥಾನಗಳಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವುಗಳನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಟೀಕೆಗಳಿದ್ದವು. ಇವರನ್ನು ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಎನ್‌ಡಿಎ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಸಂಗತಿಯಲ್ಲ. ಇದು ಭಾರತೀಯ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಮತ್ತು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಬಿಜೆಪಿಯ ತಂತ್ರದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದೆ.
ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆ ಇತಿಹಾಸ
ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆ ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ. ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಸ್ಥಾನವು ಸಂವಿಧಾನದ ಪ್ರಕಾರ ರಾಜ್ಯಸಭೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಹುದ್ದೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವುದರಿಂದ, ಈ ಹುದ್ದೆ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಂಸತ್ತಿನ ಸಮತೋಲನಕ್ಕಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದೆ. 1952ರಿಂದ ಆರಂಭವಾದ ಈ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ, 14 ಮಂದಿ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಚುನಾವಣೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂವಿಧಾನದ 66ನೇ ವಿಧಿಯ ಅನ್ವಯ ಲೋಕಸಭಾ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಸಭಾ ಸದಸ್ಯರಿಂದ ರಹಸ್ಯ ಮತದಾನದ ಮೂಲಕ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಚುನಾವಣೆಯು ಜಗದೀಪ್ ಧನಕರ್ ಅವರ ರಾಜೀನಾಮೆಯ ನಂತರ 2025ರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 9ರಂದು ನಡೆಯಲಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಡೆದ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ, ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ (ಐಎನ್‌ಸಿ) ಅಥವಾ ಅದರ ಬೆಂಬಲಿತ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಜಯ ಗಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಉಪ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಸರ್ವಪಲ್ಲಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್, ಆನಂತರದಲ್ಲಿ ಜಾಕಿರ್ ಹುಸೇನ್, ವಿ.ವಿ. ಗಿರಿ, ಬಿ.ಡಿ. ಜತ್ತಿ, ಆರ್. ವೆಂಕಟರಾಮನ್, ಶಂಕರ್ ದಯಾಳ್ ಶರ್ಮಾ, ಕೆ.ಆರ್. ನಾರಾಯಣನ್, ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಹಮೀದ್ ಅನ್ಸಾರಿ ಸೇರಿದಂತೆ 10 ಮಂದಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ನಿಂದ ಜಯ ಗಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇವರಲ್ಲಿ ಬಿ ಡಿ ಜತ್ತಿ ಕರ್ನಾಟಕದವರೆಂಬುದು ವಿಶೇಷ.
ಬಿಜೆಪಿಯಿಂದ ಭೈರೋನ್ ಸಿಂಗ್ ಶೇಖಾವತ್, ಎಂ. ವೆಂಕಯ್ಯ ನಾಯ್ಡು, ಜಗದೀಪ್ ಧನಕರ್ ಮೂವರು ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಜನತಾ ಪರಿವಾರದಿಂದ ಕೃಷ್ಣಕಾಂತ್, ಸ್ವತಂತ್ರ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಾದ ಗೋಪಾಲ್ ಸ್ವರೂಪ್ ಪಾಠಕ್ ಮತ್ತು ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಹಿದಾಯತ್‌ವುಲ್ಲ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಹಲವು ಸ್ವತಂತ್ರ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಬೆಂಬಲಿತರಾಗಿದ್ದರು. 2025ರ ಚುನಾವಣೆಯು ಕೇವಲ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲ; ಅದು ಜಾತ್ಯತೀತತೆ ಮತ್ತು ಸಂಘಪರ ಧೋರಣೆಗಳ ನಡುವಿನ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟವಾಗಿದೆ.
